Stymulator resynchronizujący serca (CRT) to elektroniczne urządzenie wszczepiane na stałe pacjentowi, mające na celu poprawę funkcjonowania serca jako pompy. Stymulator resynchronizujący zmniejsza objawy niewydolności serca, takie jak: obrzęki, duszność, ograniczenie tolerancji wysiłku. W uszkodzonym sercu część komory kurczy się z opóźnieniem. Celem działania CRT jest przywrócenie synchronii skurczu serca. Synchronia ta polega na równoczesnym kurczeniu się wszystkich ścian serca.  Zabieg wszczepienia CRT przebiega w sposób bardzo zbliżony do wszczepienia „zwykłego” rozrusznika.

Poprzez żyły w okolicy obojczyka wprowadza się do prawego przedsionka i obydwu komór serca końcówki elektrod (bez otwierania serca – tzw. metodą przezskórną), testuje ich prawidłową funkcję, a następnie wolne końce elektrod łączy się ze stymulatorem. Stymulator podłączony do elektrod umieszcza się w kieszonce wytworzonej pod skórą, pod obojczykiem (po lewej stronie u osób praworęcznych.

Cechą wyróżniającą CRT od rozrusznika jest dodatkowa elektroda dostarczająca impulsy do drugiej komory. Stymulator resynchronizujący ma poprawiać funkcję skurczową serca a nie tylko chronić przed zbyt wolną jego akcją. Automatyczny defibrylator-kardiowerter (ICD) to wszczepialne urządzenie, które (również będąc w razie potrzeby rozrusznikiem) ma rozpoznawać groźne dla życia arytmie i przerywać je, chroniąc pacjenta przed nagłą śmiercią arytmiczną.